رایانه

امروزه شاهد رشد سريع و لحظه به لحظه فن آوري هاي ارتباطات و اطلاعات هستيم. نياز به ايجاد اتصال دائمي، استفاده از سرويس ها و خدمات مخابراتي/ ارتباطي و دسترسي به هرگونه اطلاعات و خدمات در هر زمان و مكان موجب ظهور فن آوري هاي نو در عرصه مخابرات شده است. با ظهور اينترنت بخشي از اين نياز (دسترسي به اطلاعات و برقراري ارتباط در زمان و مكان دلخواه) مرتفع شده و منجر به بوجود آمدن نيازمندي تازه يعني دسترسي در حين حركت كاربران به خدمات و سرويسهاي مخابراتي گرديده است. با اينكه هنوز هم بسياري از كاربران اينترنت توسط مودم هاي Dial Up (شماره گير) به شبكه پهناور اينترنت وصل شده و از اين دنياي مجازي استفاده مي كنند اما رفته رفته با افزايش دامنه اطلاعات و نياز كاربران، نوآوري هاي جديدي در زمينه ارتباطات به وجود آمد. براي مثال فن آوري هاي DSL و كابل هاي نوري تبادل اطلاعات با سرعت بالاتر را ممكن ساختند تا اينكه تلاش براي نوآوري و به خصوص اينترنت قابل استفاده در حركت، منجر به بروز پديده اي موسوم به Wimax گرديد. اين واژه مخفف عبارت طولاني Worldwide Interoperability for Microwave Acces است كه شامل استانداردهاي مبتكرانه اي براي تضمين كاركرد و هماهنگي امواج راديويي باند پهن بي سيم براي استفاده مشتريان مي شود.
همان طور كه مي دانيد برخي فن آوري هاي ارتباطي مانند كابل هاي نوري، هزينه هاي بسيار بالايي دارند و اين نقطه ضعف، مبنايي براي پيدايش نوع جديدتري از تكنولوژي هاي ارتباطي شد كه هم هزينه كمتري دارند و هم سرعت تبادل اطلاعات آنها بالاتر است. يكي از مهم ترين اين نوآوري ها وايمكس نام دارد كه در واقع نوعي روش جديد ارتباطي از نوع بي سيم با پهناي باند وسيع محسوب مي شود. به بيان تخصصي تر، وايمكس نسل دوم پروتكل هاي ارتباطات بي سيم است كه از پهناي باند بالاتري استفاده كرده و از تداخل امواج جلوگيري مي كند به طوري كه با اين شيوه مي توان سرعت انتقال داده ها در مسافت هاي زياد (50 كيلومتر براي ايستگاه هاي ثابت و تا 15 كيلومتر براي ايستگاه هاي سيار) را نيز افزايش داد. وايمكس پهناي باند ميانگين Mbps 70 و در بهترين حالت Mbps 286 را پشتيباني مي نمايد.
پروتكل هاي وايمكس كه توسط موسسه IEEE تعيين شده اند، ضمن تطبيق با استاندارد16. 802، داراي چندين زير مجموعه بوده و از ميان زيرمجموعه هاي اين استاندارد، دو زير مجموعه كاربرد بيشتري دارند كه شامل استاندارد 802.16d براي تجهيزات ثابت و استاندارد 802.16e براي تجهيزات موبايل و ثابت مي باشد. مهم ترين برتري وايمكس، قابليت سيار بودن آن است كه موجب ورود اين تكنولوژي به لب تاپ ها، كامپيوترهاي دستي و در نهايت گوشي هاي تلفن هاي همراه شده و اين امكان را به وجود آورده كه كاربران براي استفاده از اينترنت پرسرعت نياز به استقرار در يك مكان خاص و يا فضاي بسيار محدود نداشته باشند و حتي در حال حركت نيز بتوانند با سرعت هاي بالا از اينترنت بهره مند گردند.



يكي از ويژگي هاي جالب و قابل توجه اين فن آوري، بارگذاري اطلاعات روي گوشي هاي تلفن همراه است كه مي تواند براي جنبه هاي تبليغاتي بسيار مؤثر واقع گردد. براي نمونه وقتي فردي وارد مكان خاصي شود به يك باره حجمي از داده ها در قالب تصوير، صوت و يا انيميشن روي گوشي وي فرستاده مي شود كه مي تواند شامل اطلاعات كاملي درباره مشخصات، پيشينه و... آن محل باشد.
امنيت بالاي داده هاي موجود در اين شبكه، موجب مي شود تا داده ها به صورت رمز گذاري شده منتقل شوند و دسترسي به داده ها فقط با داشتن مجوز مربوطه (به صورت Useame و Password) امكان پذير باشد و كاربران و به خصوص كاربران سيار بتوانند در هر نقطه اي به اين شبكه متصل شده و از امكانات ويژه آن برخوردار گردند. شبكه هاي بنا شده با تكنولوژي WiMAX در گروه شبكه هاي بي سيم (Wireless) شهري قرار دارند كه به راحتي مي توانند با وجود منطقه بسيار وسيع زير پوشش دكل هاي خود، كل شهر و يا شهرك هاي صنعتي و مناطق استراتژيك را پوشش دهند و قابليت استفاده از اينترنت بسيار پر سرعت را از طريق اين تكنولوژي براي كاربران مختلف و همچنين منازل مسكوني امكان پذير سازند. به كمك WiMAX، سرعت داده هايي مانند Wi-Fi، پشتيباني مي شوند و موضوع تداخل امواج نيز كاهش مي يابد. يكي از ويژگي هاي اين تكنولوژي عدم نياز به ديد مستقيم بين مشتركان و دكل هاي BTS است.



از جمله خصوصيات «وايمكس» آن است كه علاوه بر داده، صدا و تصوير را نيز به خوبي پشتيباني كرده و سرويس نامحدود ارائه شده به وسيله آن، هيچ گونه محدوديت حجمي يا زماني ندارد. به عبارت ديگر، كاربر مي تواند در تمام شبانه روز به هر مقدار و حجمي كه پهناي باندش اجازه مي دهد Download و يا Upload داشته باشد.
يكپارچگي مودم با فرستنده و گيرنده راديويي در اندازه اي بسيار كوچك قابل حمل و امكان نصب بسيار آسان آن نيز جزو برتري هايي محسوب مي شود كه وايمكس در مقايسه با ساير فن آوري هاي مشابه خود دارد. امكان مديريت مودم كاربر از راه دور توسط شركت و كارشناسان فني و قابليت به روزرساني نرم افزارهاي مودم نيز در زمره اين گونه موارد قرار مي گيرند.
عدم نياز به ديد مستقيم ميان مودم دستگاه كاربر و آنتن مركزي و شعاع خيلي زياد زير پوشش آن همراه با سرعت بالاي انتقال داده ها را هم بايد از جمله ويژگي هاي ديگر آن محسوب كرد. در حال حاضر توپولوژي هاي پيشرفته (شبكه هاي mesh) و تكنيك هاي آنتني (beam-forming.STC و تنوع آنتن) مي توانند براي پوشش برد بيشتري به كار روند كه اين تكنيك هاي پيشرفته براي افزايش كارايي طيفي، ظرفيت، استفاده مجدد، بالاترين توان خروجي و ميانگين براي هر كانال RF (فركانس راديويي) نيز مورد استفاده قرار گيرند.



رقابت بين شركت ها، بهتر شدن كيفيت محصولات و كاهش قيمت ها را در پي خواهد داشت. فناوري ارتباطي وايمكس داراي مزيت هاي زيادي از جمله موارد زير است:
1-نداشتن محدوديت مكاني: در واقع كاربر به وسيله وايمكس قادر است در سراسر منطقه زير پوشش اين شبكه، از سرويس اينترنت استفاده كند.
2-امنيت بالا: در اين فن آوري ارتباطي، داده ها به صورت بسته هاي رمزگذاري شده در فضا انتقال مي يابند كه دسترسي به اين داده ها تنها توسط كاربر عضو شبكه امكان پذير است.
3-ارزش افزوده: با اتكا به وايمكس كاربر مي تواند علاوه بر استفاده از اينترنت، از امكانات و خدماتي چون تلفن اينترنتي (VOIP)، شبكه اختصاصي مجازي (VPN)، انتقال داده هايي مثل فايل هاي موسيقي، تصويري، ويديويي و... و بسياري موارد ديگر استفاده كند.
4-بلاياي طبيعي: به علت برد بالاي امواج ارتباطي وايمكس، نگراني هاي از دسترس خارج شدن هنگام وقوع بلاياي طبيعي از بين مي رود. براي مثال در جريان سونامي سال 2004 كه در اندونزي رخ داد، تنها راه ارتباط فقط وايمكس بود.
5-تلفن هاي همراه: همان طور كه اشاره شد استاندارد 802.16e استفاده از وايمكس را براي تلفن همراه نيز ممكن كرده است كه البته تلفن همراه هم بايد از اين استاندارد پشتيباني كند.
كشور عزيزمان ايران از جمله كشورهاي در حال توسعه است كه براي گسترش همه جانبه فن آوري ارتباطات پرسرعت، استفاده از وايمكس را در دستور كار قرار داده است. در همين راستا سازمان تنظيم مقررات راديويي كشور در تابستان سال 1386 اقدام به مطالعات اوليه براي صدور مجوز وايمكس در كشور برگزار و در اسفند ماه همان سال، پروانه برندگان اعطا شد. كسي كه پروانه وايمكس را كسب كند ديگر به اخذ پروانه ISP و ISDP نياز نخواهد داشت، مدت زمان اعتبار پروانه هاي وايمكس شش سال است كه پنج سال نيز قابل تمديد خواهد بود

یکی کاهاریی که موقع تعویض هارد یا مواقع دیگر زیاد به آن نیاز خواهید داشت، انتقال فایل و برنامه ها از یک هارد به هارد دیسک دیگر است. البته اگر دوکامپیوتر در اختیار داشته باشید به راحتی با اتصال شبکه یا از طریق کابل پورت موازی (و حتی سری) امکان اتصال دو کامپیوتر و مبادله دیتا بین آن دو وجود دارد. ولی اگر فقط یک کامپیوتر داشته باشید و یا مایل باشید که انتقال دیتا با سرعت بالا انجام گیرد بهترین کار اتصال هار دیسک ها به یک کامپیوتر و مبادله دیتا بین آنهاست.

جهت اجرای این کار باید کمی حرفه ای باشید و حواستان را جمع کنید . رایانه ها معمولا دارای یک هارد دیسک هستند . در اولین قدم بهتر است که پارتیشن های هارد دیسک خودتان را نامگذاری کنید . تا بعدا درایو های هارد ها را به راحتی از همدیگر تشخیص دهید. مثلا یکی را hard1 و دیگری را hard2 نام گذاری کنید.

برای این کار به My Computer رفته و روی یک پارتیشن کلیک راست کنید . گزینه Properties را انتخاب کنید . در پنجره باز شده شما می توانید نام پارتیشن را تغییر دهید . این کار را برای همه پارتیشن ها تکرار کرده و نام آنها را به خاطر بسپارید . حالا رایانه تان را خاموش کنید .

شما هارددیسکی که می خواهید اطلاعات را از آن کپی کنید در اختیار دارید . همه هارد دیسکها به وسیله یک نوع کابل به مادربورد متصل می شوند . در کنار اتصالات کابل نواری به هارد دیسک محل اتصال فیش برق یا همان POWER قرار دارد . اما مهمترین نکته که شما باید به آن دقت کنید جامپرها هستند . معمولا روی بدنه هارد دیسکها نحوه قرار گیری جامپرها توضیح داده شده است . جامپر یک قطعه ریز است که می توان به وسیله آن تنظیمات یک قطعه سخت افزاری را به صورت فیزیکی تغییر داد . در جدول موجود روی بدنه هارد دیسک به دنبال وضعیت Slave بگردید . شما باید جامپر هارد دیسک دوم را با توجه به توضیحات این جدول به حالت Slave تغییر بدهید

حالا در کیس (رایانه خاموش) را باز کنید . در کیس رایانه تان دنبال هارد خودتان بگردید . مشاهده می کنید که کابلی آن را به مادربرد متصل کرده است . این کابل از نوع نواری بوده معمولا دارای دو جای اتصال می باشد . ممکن است این کابل هم به هارد دیسک شما و هم به سی دی رام متصل باشد . شما می توانید از طریق همین کابل هارد دیسک دوم را به مادربرد متصل کنید . برای این کار می توانید جای اتصال دوم را از سی دی رام جدا کنید . به جای آن هارد دیسک را به این قسمت متصل کنید .

حالا شما 2 هارد دیسک را از طریق یک کابل به مادربرد رایانه تان متصل کرده اید . هارد دیسک رایانه شما به عنوان میزبان و هارددیسک دوم به عنوان مهمان به حساب می آید حالا باید برق مورد نیاز را برای هارد دیسک مهمان تامین کنید . به نوع فیش POWER هارد دیسک دقت کنید . یکی از این نوع فیشها احتمالا در رایانه شما به صورت آزاد وجود دارد . این کابل ها همگی به سیستم اصلی برق رایانه متصل هستند . یکی از این فیشهای آزاد را به هارد دیسک میهمان وصل کنید .

حالا باید رایانه تان را روشن کنید . به محض روشن شدن رایانه کلید Delete را فشار دهید تا وارد تنظیمات مادربرد شوید . این منو ممکن است با توجه به نوع مادربرد متفاوت باشد . اما معولا در اولین منو تنظیمات هارد دیسک تعیین می شود

به منوی Standard Cmos Features بروید . معمولا به صورت پیش فرض مادربرد های جدید برای شناسایی هارد دیسکها در حالت اتوماتیک تنظیم شده اند . اگر این گونه نیست شما تنظیم این قسمت را به حالت Auto تغییر دهید تا مادربرد به به صورت خودکار هارددیسک ها را شناسایی کند . بعد از انجام این کار از این منو بیرون آمده و گزینه Save and Exit را انتخاب کنید .

در صورتی که تمام مراحل را درست انجام داده باشید رایانه شما مثل سابق عمل می کند . ویندوز شما بالا می آید . اما با رفتن به قسمت My Computer متوجه اضافه شدن پارتیشن های جدید می شوید . پارتیشن های غریبه که نامشان برای شما آشنا نیست همان پارتیشن های هارد دیسک مهمان هستند . حالا اطلاعاتی را که لازم دارید بین دو هارد دیسک کپی کنید . دقیقا مانند زمانی که روی هارد دیسک خودتان اطلاعات رااز یک پارتیشن به پارتیشن دیگری کپی می کردید . بعد از تمام شدن کارتان دوباره رایانه تان را خاموش کنید . شما حالا باید همه چیز را به حالت اول برگردانید . هارد دیسک میهمان را با جدا کردن کابل های مادر برد و برق جدا کنید . وضعیت جامپر روی آن را دوباره به حالت اول برگردانید . این حالت روی بدنه هارد دیسک با عنوان Master مشخص شده است . اگر محل اتصال دوم روی کابل قبلا به سی دی رام متصل بود دوباره آن را به همان وضعیت برگردانید . در کیس را هم کاملا ببندید .

توجه : هرگز با کامپیوتر روشن، هارد دیسک را به کامپیوترتان وصل یا از آن جدا نکنیداگر با مشکلی مواجه شدید و یا سوالی داشتید من در خدمت هستم

آيا سرعت اجراي برخي برنامه ها بر روي كامپيوتر شما پائين است؟ براي حل مشكل بدنبال چه راهكاري هستيد؟ آيا فكر مي كنيد اگر حافظه كامپيوتر خود را افزايش دهيد، سرعت اجراي برنامه ها بهبود پيدا مي نمايد؟ با مطالعه ايـن مطلب شايد پاسخ به سوالات فوق، مشخص گردد.
افزايش حافظه اصلي كامپيوتر (RAM)، باعث افزايش سرعت برخي عمليات در كامپيوتر مي شود (واقعيتي انكار ناپذير). RAM يكي از مهمترين عناصر سخت افزاري موجود در كامپيوتر است كه سيستم هاي عامل براي مديريت بهينه آن جايگاهي خاص را در نظر مي گيرند. زماني كه يك برنامه كامپيوتري نظير يك واژه پرداز و يا برنامه اي نظير مرورگرهاي وب را اجراء مي نمائيد، ريزپردازنده موجود در كامپيوتر، فايل اجرائي حاوي برنامه را از محل استقرار دائم (هارد ديسك) به درون حافظه اصلي كامپيوتر، مستقر مي نمايد (فرآيند معروف Loading ). حجم فايل اجرائي برخي از برنامه ها نظير Word و يا Excel به پنج مگابايت و بيشتر هم مي رسد. ريزپردازنده، همچنين در اين زمينه تعداد زيادي فايل هاي DLL مشترك (dynamic link libraries ) (بخش هائي از كدهاي به اشتراك گذاشته شده توسط چندين برنامه) را به درون حافظه منتقل مي نمايد. فايل هاي DLL ممكن است بين بيست تا سي مگابايت ظرفيت داشته باشند. در ادامه ريزپردازنده، فايل هاي حاوي داده مورد نياز يك برنامه را كه ممكن است چندين مگابايت باشند را نيز در حافظه مستقر مي نمايد (ميزان داده مستقر شده در حافظه به نوع برنامه و عملياتي كه انجام مي دهد، بستگي دارد). با توجه به موارد فوق، يك برنامه معمولي به فضائي معادل چندين مگابايت (مثلا" بين ده تا سي مگابايت) به منظور اجراء نياز خواهد داشت .

فرض كنيد كه نرم افزارهاي زير بر روي كامپيوتر شما در حال اجراء مي باشند :

يك واژه پرداز (مثل Word)
يك صفحه گسترده (مثل Excel)
يك برنامه گرافيكي
سه تا چهار پنجره فعال ويندوز

علاوه بر برنامه هاي فوق، سيستم عامل خود به تنهائي فضاي زيادي را اشغال خواهد كرد. برنامه هاي فوق به فضائي بين يكصد تا يكصد و پنجاه مگابايت نياز خواهند داشت، ولي ممكن است كامپيوتر شما صرفا" داراي مثلا" شصت و چهار مگابايت حافظه باشد.

فضاي اضافي توسط مدير حافظه مجازي (VMM) ايجاد مي گردد. VMM با جستجو در حافظه، محلي را كه در آن لحظه مورد نياز نمي باشد را پيدا نموده و بخش هاي فوق را در يك فايل Swap بر روي هارد ديسك ذخيره مي نمايد. مثلا" در صورتي كه برنامه پست الكترونيكي (نظير outlook ) فعال شده باشد و به مدت زمان مشخصي (مثلا" 45 دقيقه) از آن استفاده نمي گردد، VMM، تمامي عناصر تشكيل دهنده فايل اجرائي مربوط به برنامه پست الكترونيكي را بهمراه فايل هاي DLL و داده بر روي هارد ديسك منتقل مي نمايد. به فرآيند فوق، Swapping out برنامه گفته مي شود. در ادامه و زماني كه بر روي برنامه پست الكترونيكي كليك مي گردد، VMM، مجددا" تمامي اطلاعات مربوط به برنامه را از هارد ديسك خوانده و آنان را با برنامه ديگري كه موجود در حافظه مي باشد و از آن استفاده نمي گردد، جايگزين مي نمايد. با توجه به اين واقعيت كه سرعت هارد ديسك نسبت به RAM كمتر مي باشد، فرآيند "جايگزيني اطلاعات " زمان خاص خود را داشته و عموما اين فرآيند با تاخير انجام مي شود .

در صورتي كه كامپيوتر شما داراي حجم اندك حافظه باشد (مثلا" شانزده مگابايت)، VMM همواره و با فركانس بيشتري اقدام به عمليات جايگزيني اطلاعات نموده و سرعت كامپيوتر بطرز كاملا" محسوسي كاهش خواهد يافت. در صورتي كه كامپيوتر شما داراي 256 مگابايت حافظه مي باشد، VMM داراي فضاي لازم بوده و فرآيند جايگزيني با فركانس كمتري انجام شده و كاهش سرعت كامپيوتر چندان محسوس نخواهد بود.

برخي از برنامه ها (نظير فتوشاپ، اكثر كمپايلرها، اكثر برنامه هاي ويرايش فيلم و انيميشن) نيازمند حجم بسيار بالائي از حافظه به منظور انجام عمليات خود مي باشند. در صورتي كه اين نوع برنامه ها را بر روي كامپيوتري كه داراي حجم اندكي از حافظه است، اجراء نمائيد، فرآيند جايگزيني بطور دائم انجام و سرعت اجراي اين نوع برنامه ها، مطلوب نخواهد بود. با افزودن حافظه به سيستم و بهينه سازي فرآيند جايگزيني (و يا حذف آن)، برنامه هاي فوق با سرعت بالائي اجراء مي گردند .

با آمدن رايانه هاي جديد افراد بسياري تمايل به خريد آنها پيدا مي کنند پس از خريد يک رايانه جديد و سريعتر مدل قديمي رايانه در گوشه اي انداخته ميشود .بعضي از اشخاص از رايانه هاي لپ تاپ استفاده مي کنند و مي خواهند آن را با رايانه شخصي شبکه کنند .

وصل کردن دو رايانه به هم از ساده ترين مباحث شبکه به حساب مي آيد .پس از ساخت شبکه علاوه بر امکان انتقال اطلاعات از اين طريق شما مي توانيد از يک امکان لذت بخش ديگر نيز استفاده کنيد . با شبکه شدن دو رايانه شما مي توانيد بازيهاي مختلفي را تحت شبکه خانگي خودتان بازي کنيد و از آن لذت ببريد .براي شبکه کردن دو رايانه شما احتياج به سخت افزار شبکه روي هر دو سيستم و به مقدار لازم کابل شبکه داريد.بساري از مادربورد هاي جديد خودشان داراي پورت شبکه هستند .

اما اگر مادربورد شما داراي سخت افزار شبکه نيست بايد کارت شبکه را براي هر دو سيستم تهيه کنيد انواع معمولي کارت هاي شبکه قيمت هاي بسيار مناسبي دارند و ... در تمام فروشگاهها نيز پيدا مي شوند .به جز کارت شبکه شما بايد به اندازه فاصله دو رايانه کابل شبکه خريداري کنيد در موقع خريد اري کابل شبکه بايد حتما به فروشنده گوشزد کنيد که کابل را براي اتصال تنها دو رايانه مي خواهيد. اين مساله باعث مي شود که فروشنده براي نصب فيشهاي دو سر کابل رشته هاي آن را به نحو خاصي که مخصوص اتصال دو رايانه است دو رايانه است مرتب کند .

حتما مي دانيد براي شبکه کردن بيش از دو رايانه احتياج به سخت افزارهاي ديگري مثل سيستم ارتباط مرکزي يا هاب HUB نياز مي باشد .نحوه چيده شدن رشته هاي کابل شبکه براي اتصال به HUB و شبکه کردن بيش از دو رايانه متفاوت مي باشد.

پس از خريد اين وسايل حالا بايد شما کارتهاي شبکه را روي سيستم ها نصب کنيد اين کارتها معمولا با استفاده از درايورهاي خودشان به راحتي نصب مي شوند بعد از نصب کارت هاي شبکه در قسمت Network Connections ويندوز شما گزينه اي با عنوان Local Area Connections اضافه مي شود حالا کابل را به کارت هاي شبکه دو رايانه وصل کنيد و هر دو رايانه را تحت ويندوز XP روشن نماييد .

در اين مرحله براي درست کردن شبکه روي گزينه MY Computer هر دو رايانه کليک راست کرده و گزينه Properties را انتخاب نماييد. حالا به قسمت Computer Name برويد هر دو رايانه بايد داراي Workgroup يکساني باشند .

براي يکسان کردن آنها روي گزينه Change کليک کرده و سپس اسمي را براي Workgroup هر دو رايانه وارد نماييد.حتما دقت نماييد که Computer Name هاي هر دو رايانه بايد متفاوت باشد . حالا روي هر دو رايانه به قسمت Network Connections برويد و روي Local Area Connections کليک کنيد و Properties را انتخاب کنيد و در پنجره باز شده دنبال خطي با عنوان Protocol TCP/inteet بگرديد اين خط را انتخاب نموده و روي گزينه Properties کليک نماييد

معمولاگزينه Obtain Automatically an ip Address به عنوان پيش فرض انتخاب شده است .شما گزينه Use The Following ip Address را انتخاب کنيد ، در قسمت ip Address يکي از رايانه IP را 192.168.0.1 و در رايانه ديگر 192.168.0.2 وارد نموده ، در قسمت Subnet Mask هر دو رايانه اين مقدار را وارد نماييد : 255.255.255.0 حالا ديگر کار شبکه شدن رايانه ها تمام شده است هر دو رايانه را براي اطمينان مجددا راه اندازي کنيد . به یاد داشته باشید که درايو ها و پوشه هايي را که مي خواهيد در هر رايانه روي شبکه قرار بگيرد را بايد Share کنيد براي اين کار : روي درايو ها و پوشه ها کليک راست کرده و گزينه Properties را انتخاب کنيد در قسمت Sharing اين پنجره شما بايد گزينه share this folder را انتخاب کنيد .